Het boek Be a Nelson (Lemniscaat 2015) gaat over muziek in conflictgebieden. ‘Nelson’ uit de titel verwijst – uiteraard – naar Nelson Mandela en naar het idealisme dat hem, een leven lang, kenmerkte. Dit inspirerende boek gaat dan ook over idealisme en bevat een serie portretten van musici die zich inzetten voor vrede en verzoening. Markiyan Matsekh (Kiev, 2013) plaatste zijn piano tussen de oproerpolitie en demonstranten in en doorbrak zo de strijd en de tegenstellingen. César Lopez (Colombia) speelt al jarenlang op een gitaar in de vorm van een geweer en zet zich zo in voor geweldloosheid in zijn land. Innoss’B (Congo) zingt over vrede en probeert zo jongeren over te halen zich niet aan te sluiten bij rebellengroepen. De Nederlandse componist Merlijn Twaalfhoven componeerde een stuk dat gespeeld werd door Griekse en Turkse musici aan weerszijden van de muur die het eiland Cyprus in tweeën splijt.

Van dergelijke verhalen word ik heel stil. Muziek is weliswaar een krachtig middel, maar machteloos tegen het geweld. Je moet er als musicus en componist maar op vertrouwen dat de kracht van muziek om mensen te binden, te boeien en bij elkaar te brengen inderdaad werkt. De getuigenissen van de musici in dit boek gaan over muziek die er toe doet, die sociale veranderingen teweeg weet te brengen, die kinderen in oorlogsgebieden weer hoop en kracht geeft, die muren afbreekt.